Terapia CBT, zwana także terapią poznawczo-behawioralną, na potwierdzoną skuteczność w leczeniu bezsenności pierwotnej. Jeżeli potrzebujesz dużo czasu, aby zasnąć, często wybudzasz się w nocy, jesteś niezadowolony z jakości snu oraz martwisz się, że wskutek źle przespanej nocy nie będziesz w stanie skoncentrować się na codziennych zadaniach, istnieje duża szansa, że podjęcie pracy z psychoterapeutą pozwoli raz na zawsze zapomnieć o problemach ze snem. Sprawdź, jakie techniki behawioralne wykazują największą skuteczność terapeutyczną.
Bezsenność wtórna występuje w przebiegu wielu schorzeń-zarówno somatycznych, jak i psychicznych. Z medycznego punktu widzenia bezsenność przewlekła występuje wtedy, kiedy pacjent uskarża się na niedostateczną jakość bądź ilość snu co najmniej trzy razy w ciągu tygodnia przez okres jednego miesiąca. Wyzwalacze te przypadłość mają zróżnicowaną naturę, począwszy od kryzysów życiowych, przez pracę zmianową, złą higienę snu, aż do nadużywania substancji psychoaktywnych.
Czynnikami, które przyczyniają się do utrwalenia problemu bezsenności, są: długie przebywanie w łóżku, spanie w ciągu dnia czy ograniczenie aktywności fizycznej. Dużą rolę odgrywają również negatywne stany emocjonalne wynikające z niemożności zasypiania (zamartwianie się o niedostatecznie długi sen czy uczucie narastającego napięcia wraz ze zbliżaniem się pory snu)
Psychoterapia w nurcie poznawczo-behawioralnym łączy techniki behawioralne czyli wywołujące zmiany poprzez modyfikowanie zachowań i nawyków, oraz techniki poznawcze prowadzące do odkrywania i zmiany schematów myślenia. Podstawą leczenia bezsenności jest oczywiście wdrożenie zasad higieny snu, ale nie jest to jedyna technika stosowana przez terapeutów. Równie istotna jest kontrola bodźców, która opiera się na założeniu, że osoby zmagającej się z problemem przewlekłej bezsenności często odczuwają lęk na myśl o łóżku i sypialni.
Zadaniem terapeuty jest wówczas odwrócenie tego schematu i wypracowanie mechanizmu, dzięki któremu łóżko kojarzy się z odpoczynkiem i generacją. Co za tym idzie, pacjent nie powinien kłaść się do łóżka, kiedy nie jest senny. Aby technika była skuteczna, nie może czytać, używać urządzeń mobilnych czy wykonywać jakichkolwiek trudnych emocjonalnie czynności w obrębie łóżka.
Kluczowym elementem psychoterapii bezsenności jest psychoedukacja, która dotyczy fizjologii snu oraz zrozumienia przyczyn powstawania przewlekłej bezcenności. Pacjenci mogą dzięki temu poznać swoje zniekształcenia poznawcze wpływające na odbiór rzeczywistości oraz dokonywane wybory. Dobrym tego przykładem jest obawa przed negatywnymi skutkami bezsenności oraz związanym z tym cierpieniem. Terapeuta pomaga ocenić realność tych obaw oraz skonfrontować pacjenta ze zdarzeniami z jego życia, które wywołały ten problem.
Psychoterapia bezsenności przynosi bardzo dobre efekty, o ile jest prowadzona w sposób systematyczny i – jeżeli istnieje taka konieczność – równolegle z farmakoterapią.